Slagaders zijn van nature glad en hebben een stevige en elastische wand om de druk op de wanden goed op te vangen. De binnenbekleding bestaat uit een enkele laag cellen, endotheelcellen.

Als deze endotheelcellen beschadigen, neemt de elasticiteit van de vaten af waardoor de vaatwand verzwakt en er scheurtjes en wondjes kunnen ontstaan in de binnenbekleding. Het bloed reageert hierop door de wond te dichten met bloedstolsels. 

Beschadiging van de vaatwand
Beschadigingen aan de binnenkant van de vaatwand ontstaan onder andere door: 

Hoge bloedruk                                                                                                                                                                  Nicotine deeltjes (roken)                                                                                                                                                       Een hoge glucose gehalte (diabetes)                                                                                                                                                                             Hoge cholesterolgehalte

Door de beschadiging ontstaan ontstekingsprocessen, die aan de basis liggen van slagaderverkalking.

Ontstekingsproces
Net zoals bij een wondje aan de vinger, ontstaat er bij een beschadiging aan de vaatwand een ontstekingsproces.

Tegelijkertijd komen er deeltjes uit het afweersysteem in actie om de schade te herstellen.

Op de aangetaste plek dringen ook andere deeltjes naar binnen, zoals cholesteroldeeltjes. De binnenste vaatwand groeit langzaam naar binnen en er ontstaat zogenaamde plaque.

Later wordt er vaak ook kalk afgezet in de zieke vaatwand. Daar komt de naam slagaderverkalking vandaan. Op den duur komt het proces weer tot rust. Er blijft een dikke verharde plek achter in de vaatwand. Een hartinfarct kan dus onstaan door een stukje plaqe die losschiet en de (krans) slagader blokkeert, hierdoor kan het bloed niet meer verder stromen en krijgt het hart geen zuurstof. Er sterft dan een deel van het hartweefsel af, wat uiteindelijk tot omo

Perioden van rust en activiteit wisselen elkaar af. Naarmate de je ouder wordt, neemt het aantal en de omvang van de plaques toe. Dus het risico op een hartinfarct ook.